وبلاگ شخصی محمد برزین

 نوشتن مثل کالبد شکافی است که باید تیغت را با ظرافت خاصی و با فشار معینی حرکت دهی. وقتی تیغ به دست داری می توانی هر طور دوست داری بدن را بشکافی، اما نتیجه چه می شود؟ بی دقتی بافت ها را آسیب رسانده و نتیجه ی حاصله آن چیزی نیست که دنبال آن بوده ایم. 

در فضای رسانه مکتوب چنین چیزی حکمفرمایی می کند. هر کسی به هر نحوی که دوست دارد قلم می زند. با کلماتی که قدرتشان از تیغ جراحی که هیچ از گیوتین بیشتر است.به جان آبرو و شخصیت و حرمت افراد می افتند. می نویسند، مانند ماشین تایپی که هیچ احساسی ندارد و درکی از آن چه بر اثر این نوشته بوجود می آید نیست. 

عده ای در رسانه ما تزریقی هستند. یعنی آنچه می خواهی را به آن ها تزریق می کنی و چون مقداری از نوشتن می دانند دریافتی را به متنی تبدیل می کنند که حاصل آن جز اختناق و اختشاش نیست. هر چند تزریقی ها صرفا در رسانه مکتوب ما نیستند و در عرصه ها و جایگاه های مختلف از مدیریت کلان گرفته تا رده های پایین حضور دارند اما ضربه ای که آنها می زنند کم از ساقی شان نیست. کسانی که از ابزار شریف نوشتن برای تخریب خودی و تقویت جبهه دشمن استفاده می کنند. 

بیایید امروز به این صفحه  مراجعه کنیم. به تیترها و مقاله های سردبیر با دقت بیشتری نگاه بیندازیم. می بنیم برخی روزیشان از همین نوشتن های گمراه کننده و آسیب زننده است. عده ای نان کثیف نوشتن را می خورند. 

خدایا به قلم قسم خوردی که زیبایی خلق کنیم و حق بگوییم و حقیقت را به تصویر بکشیم ولی ما قلم خدایی را انسانیزه کردیم آن هم از نوع شیطانی شده اش. 

۱ ۰