این سیاهه که تقدیم می شود همراه شده با کمی ناراحتی از وضع اسف باری که در دوستانم مشاهده می کنم. دوستانی که رسانه بشدت آنها را از جامعه جدا کرده و یا خود را تافته جدا بافته در بدبختی می بینند و یا غرق در خودآزاری شده اند و نمیتوانند از آن رهایی پیدا کنند.
کافییست هر روز دقایقی را پای استوری ها و پست های دوستان بگذاریم. بخشی از محتوای ارائه شده غم است و بخشی نمایش غوطه ور بودن در بدبختی و فلاکت و عقب ماندگی. حسرت امارات را به دل دارند و افق نگاهشان انگار همان برج خلیفه است با آن زرق و برق و ...
این نگاه اگر مازوخیسم نیست چه می تواند باشد. این خودآزاری و نگاه حقیرانه به داشته های پوشالی کشوری که ذره ای و کمتر از ذره ای نه جنگ های ما را دیده و تحریم های ما را تجربه کرده حاصل نداشتن سواد رسانه است و آلودگی به باران محتوای آلوده.
زمانی که انقلاب شد نه به کسی بهشت پوشالی وعده دادند و نه در قانون اساسی و منویات بزرگان انقلاب چنین چیزی را ارائه شد. چه اتفاقی افتاده که حالا باید ماکت کشوری غربی در حاشیه خلیج همیشگی فارس بشود افق نگاه جوان ایرانی؟ تا به یاد داریم همیشه حرف از تمدن نوین اسلامی بوده . آیا این یعنی ما قرار بوده که مثلا برج خلیفه بسازیم و سالی چند نمایشگاه فلان و فلان برگزاری کنیم.
(زبان محاوره بگم راحت تر متوجه بشید)
داداش! سالی هزار تا نمایشگاه در تهران و شهرهای بزرگ با بالاترین کیفیت برگزار میشه از مبل و کتاب بگیر تا نمایشگاه نظامی و صنعت... تو چندتاشو رفتی؟ فرضا نمایشگاه جدیدترین تکنولوژی روز رو در تهران هم نه در گرگان برگزار کنند. خود استیو جابز معروف مرحوم هم بیاد، تو میری ؟ نه. چون اینکاره نیستی. چون دوست داری خود خوری کنی .دوست داری خودتو تحقیر کنی. (مخاطب خاص)
ادامه دارد...
