خانه سالمندان
مسجد محله ما رسما خود را به عنوان خانه سالمندان معرفی کرد. هر روز بر تعداد صندلی های سفید مخصوص نمازگذرانی که توانایی ایستاده نمازخواندن را ندارند اضافه می شود. هر روز رغبت عده ای جوان برای آمدن و کار کردن در مسجد کم می شود. حدود ده سالی است در این مسحد اتفاقی رقم نخورده است. البته ناگفته نماند در مباحث جهادی رتبه یک در سطح استان داریم و می توانم به قاطعیت اعلام کنم محله ای اندازه محله ما جوان جهادی ندارد.
گروه های جهادی شانه به شانه هم کار می کنند و مشکلات و معظلات محله های سیل گرفته و زلزله زده از آق قلا تا سرپل ذهاب را سامان داده اند اما ...
بگذارید بگویم گروه های جهادی ما طوری در جهاد غرق شدند که مسجد را کاملا خالی کردند. هر روز کسی تیم جهادی را تشکیل میدهد و راهی دیار عاشقان می شود و شعار سوی دیار عاشقان را سر می دهد. جهادی های ما این نکته را فراموش کردند که بعد از جهاد سری به مسجد هم بزنند. عده ای از سرگروه های جهادی که رنگ مسجد را هم نمی بینند. دلیلش را نمی دانم اما هر چه هست این ضعف را نمی شود پوشاند.
امشب که شب شهادت امام صادق علیه السلام است به مسجد رفتم و نیتم هم کاملا مشخص بود. چون در این جور شبها نه مسجد مداح پیدا می شود نه جوان. بعد از نماز امام جماعت مراسم شروع شد و یکی از پیرغلامان شروع به خواندن کرد. خدام هم طبق همان عادتی که ما مدتی آن ها را ترک داده بودیم اول مداحی شروع به پذیرایی و پخش چای کردند و آن بنده خدا برای خودش می خواند آن جماعت در حالی که چای و خرما میل می کردند به طور طبیعی مغزشان از شنیدن درست عبارات ناتوان شده بود. در حین خواندن یکی از مستمعین دو الی سه بار به پیرغلامی که در حال خواندن بود تذکر داد که تمام کند. در انتهای مداحی آن بزرگوار روحانی مسجد که از این حرکت آن مستمع ناراحت شده بود رو به جماعت کرده و گفتند: هر کسی خسته شده و یا کار دارد می تواند جلسه را ترک کند. این در حالی است که واقعا تازه ده دقیقه جلسه شروع شده بود.
بعد آن بزرگوار هم ما چند دقیقه ای که از حوصله جماعتی که بین شان دو با سه جوان دیده می شد خارج نشود مداحی کردیم و جلسه روضه به پایان رسید. خلاصه اینکه اوضاع اصلا رو به راه نیست.
البته این را بگویم که افراد مسن برکت محافل هستند.
