کمی دور شویم خوب است

زندگی روزمره ما پر شده از تصاویری که هیچ سنخیتی با روحیات، اخلاقیات و تفکر ما ندارد. هر شب راس ساعت خاصی باید پای تلویزیون بنشینیم  و چند عدد سریال بی سر و ته و عمدتا تاریک و غم افزار را ببنینیم و بعد با چشمانی خسته به رختخواب برویم. این روال شاید در اکثریت کسانی که با آنها ارتباط دارم برقرار است و جای بسی تاسف دارد که می دانند ولی میلی برای تغییر این ماجرا ندارند. 

وقت زیادی از ما در فضای مجازی بالاخص تلگرام و اینستاگرام صرف جستجوهای بی ربط هدر می رود و نمی دانم چرا اصرار داریم که هر چیزی را در آن فضا بخوانیم. از اخبار سیاسی کشوری در آفریقا که حتی اسمش را هم نشنیده ایم تا جستجوی تصاویر ازدواج فلان بازیگر. جالب تر اینجاست که این مطالب را با چنان هیجانی برای دیگران ارسال می کنیم که انگار عکاس و نویسنده و تولید کننده محتوای آن خودمان بوده ایم. دانشمندان همچنان در حال کنکاش در مورد این روحیات افرادی چون ما هستند. 

مورد سوم اینکه، عده ای بر این مورد پا فشاری دارند که اگر چنین فضایی را ترک کنیم چه ضرر هایی به مملکت و کیان و ارزش های ما وارد می شود. این جمله درمورد شبه مذهبیونی است که صرفا در اینستا و توئییتر ریپست می کنند و حتی توانایی درست کردن یک تصویر ساده و یا نوشتن یک کپشن چند خطی را ندارد. هستند که باشند، همین. 

لات های مجازی

لحظه ای یاد فیلم های قدیمی افتادم که در آن فردی با دستمال یزدی سر خیابان به دیوار تکیه می داد و یه کوچولو چشم چرانی می کرد با ته مایه ی مرام و معرفت. این افراد حالا در فضای مجازی هستند، آنها زیر پست سلیبریتیون، سیاسیون، معمولیون به ظاهر شاخ، شاخ های به ظاهر معمولی می روند و گاهی فحش می دهند و گاهی نظری فلسفی را با درون مایه "خودمم نمی فهمم چی میگم" ارائه می دهند. 

چه کنیم کمی از این فضا دور شویم 

خواب مسئله مهمی است که خیلی از ما به سادگی از کنار آن می گذریم. منظور از اهمیت خواب، طولانی یا کوتاه بودن آن نیست، خواب آرام با تصاویری که خودمان آن را مدیریت کرده ایم. چطور؟ می توانیم حداقل آخرین تصویری که می بینیم نوشته های کتابی باشد که قرار است روح مان را آرام کند یا شوقی برای حرکت در آینده را در ما به وجود بیاورد. می توانیم کتابی ساده را برای مطالعه آخر شب انتخاب کنیم و 10 دقیقه آخر شب خود را به آن اختصاص دهیم.