در این اوضاع و احوال

خیلی ساده است. سکوت

این سکوت چه برکاتی که ندارد. من صمت نجا. هر که سکوت کرد نجات یافت. 

وقتی با برخی دوستان در مورد اتفاقات این روزها حرف میزنم پیشنهادشان سکوت است و تماشا. امیدوارم این پست من به چشمان مبارکشان نیاید که این کارشان را از کار توابین پست تر و بدتر می دانم. البته نظرشان محترم.  دلیل این سکوت را که جویا می شوم چیزی نیست جز نداشتن سواد رسانه. آنها در هجمه اخبار غرق شده اند. قدرت تصمیم گیری را از دست داده اند و مانند همیشه اولین پیشنهاد مغز که همان راحت ترین است را می پذیرند، همان سکوت. 

پرچم ایران را آتش زده اند. قران و پرچم سیدالشهدا. مانند یبوست زده ها هاج و واج نگاه می کنند. گاهی که لب به سخن وا می کنند حرف هایی می زنند که نشان از دست دادن هویت است و دلیل همان هجمه ها. 

حضرت آقا جمله ی عجیبی دارند. می فرمایند خود را به صلاح زره قرآن و نهج البلاغه تجهیز کنید. وقتی این روزها را میبینم بیشتر به این نداشتن این صلاح قدرتمند پی می برم. ما از قران و نهج البلاغه دوریم که حال و روزمان این است. 

حالا چه کنیم؟ جواب را خود آقا چند ماه پیش فرمودند. جهاد تبیین. به جهاد تبیین در پستی مجزا خواهم پرداخت. 

یکی از لازمه های جهاد تبیین نگاه درست به مسائل است. مثال ساده اش می شود اینکه دشمن از تمام حربه ها استفاده می کند و تنها در یک جبهه تسلیحات خود را به کار نمی بندد. حالا فکر کنید شما برای مردم میخواهید از مسئله ای را تببین کنید و تنها به یک جنبه از موضوع بپردازید. نگاه درست یعنی دیدن کل میدان. نگاه عمیق به مسائل. تحلیل بر اساس واقعیات و با توجه به گذشته و سابقه دشمن.