عواقب پست های ما
آیا به عواقب کار خود در فضای مجازی می اندیشیم؟ منظور از این پست مسائل اعتقادی نیست و صرفا از جنبه های اجتماعی به آن نگاه می کنم. در قران به این اشاره شده که ما به ازای هر کار خیر و شری مورد محاسبه قرار می گیریم. شر آن به خودمان برمی گردد و خیر آن نیز همان. این می شود که انسان زیرک نسبت به تمامی اعمال خود هوشمندانه عمل می کند و برای دوری از اشتباه از امکان فکر کردن که محصول عقل سلیم است بهره می برد.
به عنوان مثال یوسف در تور شهوت زلیخا گرفتار و راه های فرار بسته می بیند. زمان می خرد!!! چگونه؟ با صحبت از آنچه به آن معتقد است. همین مقدار برای یوسف کفایت می کند که راه ها را یک یک بررسی نماید. راه فرار از این زندان فعلا حرکت به سمت در های بسته ای است که قفلی برا آن زده شده است.
این تفکر است که توکل را به یوسف یادآوری می نماید. این تفکر است که می گوید خدایی شاهد اعمال است و عالم حساب و کتاب دارد. یوسف عاقبت اندیشی کرده و عواقب هر چه غیر از بودن در آن اتاق را به جان می خرد.
هر اتفاقی که از طرف ما در فضای مجازی در حال انجام است بازخوردی دارد. دیده شدن و یا ناکام ماندنی را برای ما به همراه خواهد داشت. مثال ساده ای می تواند این مطلب را برای شما جا بیندازد که اگر پست اینستاگرامی شما در ساعت نادرست عرضه شود امکان دیده نشدن آن به شدت بالا می رود. پستی که شما برای آن زحمات زیادی را متحمل شده اید. نمونه ای دیگر اینکه بهترین مطلب را در کاوری غیر حرفه ای ارائه داده اید که مسما بعدا آن را به عنوان فنا رفته در دفتر فعالیت خود یادداشت خواهید کرد.
افرادی در فضای اینستاگرام هستند که هر روز چند پست می گذارند و تا دلتان بخواهد استوری. هیچ استانداردی برای کار خود ندارند و در اخر کار غر می زنند که با این همه زحمت چرا کارشان دیده نمی شود.
همان طوری که ما در زندگی دنیایی باید بر اساس استانداردهایی پیش برویم که عواقب شومی شامل ما نشود در فضای مجازی نیز عمل و عکس العملی می تواند به نابود شدن وجهه مجازی ما ختم شود.
این عبارت نهج البلاغه حسابی به جان می نشیند که مولا فرمودند: هر انسانی سرانجام تلخ یا شیرینی دارد. جدا از توجه به مسائل اعتقادی می توان در زندگی مجازی نیز عواملی که در شکل دهی عواقب ما نقش دارند را به این عبارت گره زد. محتوایی که ما در فضای مجازی ارائه می دهیم نقش بسزایی در برداشت مردم از سبک زندگی ما دارند.
