گوشه ای آرام میخواهم پر از دغدغه های خاص، پر از کار برای نداشتن وقت سرخاراندن. جایی باشد که اول صبح وارد آن بشوم و آنقدر بمانم تا ماندن معنایش عوض شود.
جایی که کتاب باشد و کتاب...
یکی از دلایلی که شوق نوشتن را در من بسیار افزایش داده، نوشتن نامه است. دهه شصتی ها خاطرات فراوانی از نوشتن دارند، از نوشته های پر از غلط املایی اما مملو از عشق، نامه هایی پر از تصویر دلتنگی، نوشته هایی با خودکارهای بیک کند نویس با جوهر اشک که شانه های خواننده را مانند نشستن در جلسه روضه به لرزه می انداخت.