عده ای در ربلا حاضر نشدند و بهانه شان این بود که اگر در کربلا بیاییم کشته می شویم، در حالی که در این شرایط اسلام به افرادی مثل ما نیاز دارد. ما باید بتوانیم آیات و احادیث را زنده نگه داریم. باید ترویج علم کنیم.
مگر اسلام امام حسین با اسلام شام فرق می کرد! اسلام حسین برای که زنده بماند، نیاز به جها داشت. نباز به فداکاری داشت. نیاز به خون داشت.
بعضی وقتها اثر خون بیش از اثر علم است. پس این توجیه درست نیست که به بهانه تحصیل و یا تدریس علم، جبهه جهاد علیه باطل را خالی کنیم.
امام حسین رفت تا به خا برسد. رفت تا جانش را نثار کند، اسلام به امام حسین نیاز داشت، ولی به خون او نیاز داشت.
کسی که آرزوی شهید شدن و جان بازی در راه ما و سعادت ابدی را دارد با ما رفیق می شود که خواست خدا فردا روانه خواهیم شد.
در متن بالا بخشی از کتاب توجیه المسائل کربلا را مشاهده فرمودید. این کتاب نوشته جناب سید علی اصغر علوی است که نگاه تازه ای به قضیه کربلا دارد و همین نگاه است که توانسته از دل کتب فراوانی که به عاشورا اشاره کرده اند مطالب مهمی که کمتر به چشم آمده بودند را به نگارش درآورد.
توجیه المسائل کربلا کتابی است برای ما و همه کسانی است که برای جهاد این پا و آن پا نموده و هر وقت، زمان جهاد فرا می رسد بهانه ای را رو می کنیم. بهانه ترس، بهانه سیاست، بهانه راحتی، بهانه عقب افتادگی، آبرو، اولویت و بهانه هایی که ما امروز کوفیان آن دوران را با آن می شناسیم و هر از گاهی شعار ما اهل کوفه نیستیم سر می دهیم.
ما اهل کوفه هستیم!!!
می توانیم بهتر کار کنیم و نمی کنیم، می توانیم در چرخه اقتصادی کشور نقش مهمتری داشته باشیم و فعالیت گسترده ای را انجام دهیم اما بهانه ها داریم آنهم در حد بنی اسرائیلی اش. ما کوفی هستیم چون بهانه تراشی بخش لاینفک زندگی ما است. ما را برای جنگ در زمستان و تابستان به میدان نخوانده و شمشیری به کمرمان حمایل نکرده اند که این طور مانند راننده های فرمول یک لایی می کشیم و مانند ماهی سر می خوریم. ما کوفی هستیم، کوفی بالاشهری که خاک پوست مان را دچار اگزما و آفتاب صورت چون قرص ماه مان را تاریک می کند و این می شود دلیل جدایی ما از خدمات اجتماعی و جهاد های دم دستی.
ما همان آهنگر و بزار و خیاط و نجار کوفی هستیم با مشاغل جدید...
