گاهی باید نوشت

سلام 

به خاطر دغدغه هایی که دارم بیشتر کسانی که باهاشون در طول روز سروکار دارم قشر جوان و نوجوان هستند . خیلی ظرفیت حرف های سنگین و اعتقادات عجق و وجق رو ندارم یعنی وقتی برای یکی ساعتها حرف میزنم و وقت میذارم ولی باز حرف خودش رو میزنه یه خرده از کوره در میرم . البته کتک کاری نمیکنم فقط غم تموم وجودمو میگیره و میرم توی لاک خودم . 

شاید ساعتها این ناراحتی بهم بریزه رفتارمو اما ... 

واسه همین به خیلی از کسانی که باهام مرواده دارم میگم که در مورد چه موضوعی اصلا باهام حرف نزنن چون نمیخوام حال خوشمو از دست بدم . نمیدونم درسته یا غلطه اما ما قدیم اینجوری نبودیم و واقعا حرف درست و حسابی رو قبول میکردیم . یا الاقل به طرف میگفتیم ما اصلا قبولت نداریم و پای حرف طرف نمی نشستیم . 

حرف جدیدی نبود فقط گفتم بنویسم تا خالی بشم .