نوشتن مثلِ

نوشتن برای من مثل ساخت یه مجسمه سنگیه که خیلی باید دقت کنم . 

شاید نتوانم آنچه در ذهن دارم را خوب  نشان دهم اما وقتی با نوشته هایم خلوت میکنم آرامشی که نیاز دارم را دریافت می کنم . 

نوشتن گاهی مثل سوار شدن بر قالی سلیمان است که هر جا که بخواهی میتوانی بدون هیچ محدودیتی بروی و از هر زاویه ای که دوست داری به تماشای آنچه هست بنشینی .

امروز نوشتن حکمِ سر فرو کردن در آب چشمه ای را دارد که بعد ساعت ها پیاده روی در بیابان زیر درخت پر شاخ و برگی به آن رسیده ای . 

می نویسم تا خودم را پیدا کنم .