کشتار فکری

امروز هم مثله روزهای قبل اول وقت خود را به اداره رساندم. طبق معمول یکی از همکارها که سن بیشتری هم نسبت به بقیه دارد در را باز کرده بود . از پله ها بالا آمدم تا وارد سالن اصلی شوم به قدم دوم نرسیده بودم که بوی شدید گاز توجه م را جلب کرد . نگران شدم چون همکارم سن زیادی دارد و این نگرانی در من بوجود اومد که شاید بوی گاز را متوجه نشده است . وارد آبدار خانه شدم و سلام کردم و طبق معمول با همون حالت همیشگی و لبخند ساده مادرانه تحویلم گرفت ، فورا از بوی گاز سوال کردم و گفت : متوجه شدم و به همین خاطر کلید برق را نزدم و اول درب و پنچره ها باز کردم ...

طرح موضوع : فضای مسموم به گازهای کشنده 

اکثر همکاران وقتی وارد میشدند نسبت به این موضوع عکس العمل نشان دادند و حاضر شدند سرمای بیرون رو تحمل کنند ولی وارد اتاق کار نشوند . 

حالا نگاهی به وضعیت امروز برخی از ابزارهای که تاثیر گذاری زیادی در شکل گیری اندیشه های ما دارند می اندازیم و اینکه چطور با نشر (نشت گازی) مفاهیم و محتوای خود را بدون احساس کوچکترین خطری جهت مسموم سازی فردی و بعدها اجتماعی نشر می دهند . 

 یکی از ابزارهای قدرتمند که در تغییر نگرش و باورها تاثیر فوق العاده دارد کتابخانه است . ابزاری که او را یار مهربان میخوانند و همراه و رفیق روزهای تنهایی ، ابزاری کارا که حاصل عمر نویسنده است و از سلول سلول او انرژی گرفته تا به این شکل در اختیار مخاطب قرار بگیرد . 

شاید افرادی که در حال خواندن این نوشته هستند به این فکر کنند که نویسنده با کتاب مخالف است و آن را جز ابزارهای انحرافی میداند در حالی که روزها و شب ها با کتاب بوده م و بالشی نرم تر از کتاب سراغ ندارم . (تعریف الکی )نویسنده با جادوی کلمات از طریق چشم ها و گوش ها وارد ناکجا آباد فکر میشود . شاید این لطیفه قدیمی رو شنیده باشید که « استامینیفون از کجا میدونه کجای آدم درد میکنه » . بله کلمات بعد از خوانده شدن در محفطه هایی از افکار ما به صورت طبقه بندی شده قرار میگیرند تا بعدها در مواقع ضرور با سرعتی بیشتر از نور بازخوانی شوند . آنهایی که در رشته کامپیوتر درس خوانده اند میدانند هر دستوری که توسط کاربر وارد میشود به صورت بیت بیت در جاهای مختلف حافظه قرار میگیرد حالا این سوال ذهن مرا درگیر خود کرده که داده های منفی حجم بیشتری را اشغال میکنند یا داد های مخرب . کتاب یار مهربان است و این حرف درست است ، او الزاما قرار نیست که یار مهربان ما باشد و باید وفای خود را به نویسنده و صاحب اثر اثبات کند با جادوی کلمات به جان مخاطب خود می افتد و خوراک روز و شب او میشود . 

حالا با این توصیف آیا کتاب نخوانیم ؟ آیا کتاب خواندن ضرر دارد ؟ 

برا روشن شدن مطلب به این عبارت از آن مرد بزرگ توجه کنید که میگفت :

در شگفتم از کسی که درباره ی خوراک جسمی خود می اندیشد

چگونه درباره خوراک فکری خود اندیشه نمی کند .

شکمش را از آنچه زیانبار است پرهیز میدهد،

اما در سینه ی خود چیزهایی میسپارد که مایه ی نابودی اش میشود.

تمرین :

امروز به کتاب فروشی بروید . 

چند نمونه کتاب را بردارید . 

مقداری از متن هر کتاب را بخوانید . 

بعد اگر مقداری مطالعه فرهنگی و مذهبی داشته اید متون کتاب را با اندیشه های فرهنگی و دینی خود مقایسه کنید . 

نمره همخوانی کتاب های مورد مطالعه چند است ؟ 

پدر پیرمان میگفت :

• «شما این مفخرهای خودتان را از یاد نبرید. روشنفکرهای ما و نویسندگان ما، نویسندگان ما و تمام طبقه عالم و روشنفکر توجه به مفاخر خودشان داشته باشند. این قدر طرف غرب سجده نکنند کتاب بنویسند. شما خودت مطلب داری؛ چه کار داری کی چه گفته؟ جهنّم، که گفته! چرا استشهاد به یک قول اجنبی می‌کنی تا روح جوانهای ما را افسرده کنی و اینها را از قالب خودشان بیرون بکنی.
• این دانشگاهیهای عزیز ما، اینها هم توجه به این معنا بکنند که اگر یک نویسنده‌ای در هر کتابی شروع می‌کند از دیگران در کتابش استشهاد کردن، این کتاب را نخوانند، نخوانند این کتاب را. وقتی متاعی مشتری نداشت، دیگر عرضه نمی‌شود. این کتابهایی که هرچه صحبت می‌شود از لنین و استالین و زهر مار صحبت می‌شود نخرید. الزامی نیست که شما باید کتاب بخرید. نخرید این کتابها را. نخوانید این کتابها را.» لینک سایت