لطفا خارج شو
در این پست (هیچ وقت یک کتابخوان را تهدید نکن )به مشکل جزیره ای شدن ذهن کاربران فضای مجازی (تلگرام) رسیدیم که تاثیرات آن را کم و بیش در جامعه مشاهده میکنیم . جزیره ای شدن ذهن چیست؟ به عبارت ساده اطلاعات فراوان اما ناقص ،بی ارتباط با یکدیگر، بدون منبع مشخص، بی اعتبار از لحاظ اعتماد به ماخذ و ازهمه مهمتر عدم نیاز به داشتن چنین اطلاعاتی موجبات جزیره ای شدن ذهن را فراهم میکند .
مغز ما چطور کار میکنید (این مقاله را از دست ندهید)
به طور معمول روزی چند بار نرم افزار های پیام رسان را چک میکنیم ؟ گاهی احساس میشود چرخیدن های بی مورد به بیماری ای تبدیل شده که با داشتن درمانی ساده کسی حاضر به حرکت به سمت آن نیست.
مشکلی که این حضور بی برنامه در فضای مجازی ایجاد میکند ایجاد فضاهای پرت در مغز انسان است. برای درک موضوع میتوانیم به بخش دیسک دفرگمنت سیستم کامپیوتر خود سر بزنید.
با افزودن هر نرم افزار و پاک کردن آن و هر کاری که با سیستم انجام میدهیم مقداری فضای پرت به وجود می آوریم که در طولانی مدت سیستم را دچار اختلال و کاهش سرعت میکند.
شما روزانه در تلگرام مطالب زیادی را می خوانید، تصاویری را مشاهده و کلیپ های متفاوتی را نگاه می کنید. هر کدام از این مطالب که در گروه ها و کانالهایی با اهداف متفاوت ارسال می شود پس از مشاهده بخشی از فضای مغز انسان را پر میکنند که ضرورتی برای دانستن آنها وجود نداشته است.
چه کنیم؟
خیلی از گروه ها و کانال ها نه با روحیات ما سازگارند نه مورد علاقه ما هستند و نه حضور ما در آنجا نیاز است، حال چرا عضو هستیم این خود می شود موضوعی برای پست های آینده.
تعارف نکنیم!
ما وقتی وارد کانالی می شویم خواسته یا نخواسته چند مطلب را از نگاه میگذارنیم. برخلاف زمان امتحانات که صد بار میخوانیم و نمیدانیم کجا ذخیره میشود و هر چه بعدها به خود می آوریم چیزی را به یاد نمیآوریم در فضای مجازی با یک بار نگاه سطحی انگار مانند جاروبرقی مغزمان مطلب را بالا می کشد و هی در مقابل چشم مان به نمایش می گذارد.
این نبودن مانند نه گفتن های مدیریتی است و هر کسی نمیتواند به کانال و گروه بی ربطی که دعوت میکند نه بگوید. میتوانیم با یک عذرخواهی ساده از مدیر و یا اعضای گروه و کانال به ترک آن مبادرت کنیم یا خیلی صاف و پوست کننده دلیل ترک را بگوییم و یا اگر مقداری ابهت داریم از گروه خارج شویم و به کسی هم پاسخگو نباشیم.
ادامه دارد...
