حیوان سرش را بر زمین میکوبید

روضه مقدمه نمیخواهد، همانطور که امام رضا علیه السلام بی مقدمه یکی از سختترین روضه ها را برای فرزند شبیب بیان فرمودند(کلیک بفرمایید)

کافیست یک بار مقتل را با دقت بخوانید خواهید دید ماجرای عاشورا و شهادت سید الشهدا همه را درگیر خود کرده است. از سنگی در بیابان گرفته که جوشش خون را شاهد است  تا اسبی که تاب و تحمل شهادت امام را ندارد و سر بر زمین می کوبد و بماند دردهای کسی که 50 و چندی سال لحظه ای از امام دور نبوده است. 

 

خوارزمی مینویسد: پس از شهادت امام حسین اسب آن حضرت رو به خیمه گاه آورد و از مقابل آنها گذشت تا او را نگیرند  و پیشانی خودرا به خون حسین آغشته کرد و به سوی خیمه زنان دوید در حالی که شیهه میکشید و سرش رو جلوی خیمه گاه زمین می زد. 

چون خواهران، دختران و بیت امام اسب را دیدند که کسی بر او سوار نیست، صدایشان را به ناله و گریه بلند کردند در این هنگام ام کلثوم دستش را بر سرش گذاشت و گفت :

«وامحمدا واجدا وا نبیاه و ابا القاسما وا علیا وا جعفرا و حمزتا واحسنا این حسین است که عریان بر روی زمین کربلا افتاده است؛ سرش  بریده از قفاست عمامع و قبایش به یغا برده شده است» سپس غش کرد.