دستگاه تراش

حدود سه قرن از ابتدایی ترین روش برش و ساخت قطعات  که با استفاده از درخت انجام می شد تا حالا که ریزترین قطعات طراحی و ساخته میشود می گذرد.  

به دستگاه تراش نگاهی بیندازید، هیبتی برای خودش دارد، اهل فن می خواهد تا بتواند استفاده درستی از آن کند. شاید کسانی عمری صرف کرده اند تا بتوانند با رموز کار با آن آشنا شده و به خلق وسایلی بپردازند که همگان را خیره نماید. 

انسان سالها مطالعه و تجربه کرده تا بتواند چنین وسیله ای را خلق نماید. ظرافت هایی دارد که فقط خالق اثر از آن خبر دارد و کسانی که همت خود را برای کشف ریزه کاریهای آن گماشته اند. 

 (در حالت دستی) فردی قطعه ای را طراحی می کند و متخصص دستگاه، قطعه را تراش می دهد. برای رسیدن به قطعه نهایی به دقت بالایی نیاز است و لحظه ای نباید غفلت کرد. شاید در حد یک لحظه اشتباه و تراشی میلی متری کار خراب شده و قطعه ای که برای جایگاه خاصی طراحی شده،بلااستفاده می گردد. 

خداوند نیز انسان را مجهز به چنین دستگاهی نموده، البته دقیق تر، ظریفتر، و با حجم بسیار بسیار کمتر. شما می توانید در لحظه ای با کمترین حجم کاری، شخصیتی را تخریب و از نو بسازی. چطور؟ 

دستگاه ظریفی که خداوند در انسان تعبیه نموده با قدرت فراوان، زبان است. در ویکی پدیا می خوانیم ؛ زبان دسته‌ای از ماهیچه‌های مخطط است که در درون دهان قرار دارد و به جویدن و هضم غذا کمک می‌کند. همین ماهیچه که از هزار دستگاه تراش عملکردی دقیق تر دارد. گاهی با کلمه ای، امید از دست رفته ای را برمی گرداند تا چشمان اشکباری، کویر بی آبی شود و لبانی غرق در سکوت به خنده واگردد و گاهی اوج گرفته ای را چنان به زیر می کشاند که در کنار فسیل حیوانات ماقبل تاریخ نیز جایی نخواهند داشت.  زبان است تراش میدهد و می سازد، تراش می دهد و تخریب می کند.

کمی باید مراقب بود، شاید عده ای به ظاهر در برابر کلام ما از هم پاشیده نشوند، بخندند و انگار نه انگار، اما خدا از درون انسانها خبر دارد.