قصابی ابوالفضل و نکات مدیریتی

چند مدت پیش وارد قصابی محل شدم که از قضا از دوستان دوران راهنمایی م بوده و سلام و علیکی باهم داریم. زمان زیادی از تاسیس و برپایی جلستان هیات شان نمی گذرد اما در این مدت کوتاه توانسته اند اقدامات خوبی را رقم بزنند. همین که بتوانی کلی جوان که کلا از مسیر خارج شده اند را با خدا آشتی دهی کار بس بزرگ است که موفقیت در آن به زحمات زیادی نیاز دارد و البته لطف اهل بیت خاصه. 

خلاصه اینکه وارد قصابی شدم و چون مشتری داشتند مقداری باید معطل می شدم. لذا کاری جز تماشای دیوار و نوشته های روی آن که با ماژیک و البته خوش خط بود نداشتم. یک سری جملات اخلاقی و ابیات پر مغز روی دیوار نقش بسته بود و خوش خطی مزید بر علت بود که تماشا به درازا بکشد. 

یکی از پر رنگ ترین نقاط مثبت این قصابی، فضای کتابخانه آن بود و جالب اینکه دنبال کتابی بود و پیدایش نمی کردم ولی در آن کتابخانه کوچک موجود بود و فرصتی شد تا مقداری  از آن را مطالعه کنم. خلاصه اینکه حال خوبی را برای ما فراهم کرد. 

ابوالفضل صاحب قصابی کنار خیلی از خصوصیات خوبش انسان منصفی هم هست و همین موجبات داشتن مشتری بیشتر را فراهم کرده است. چند باری که فرصت حضور در مغازه او را داشتم این حس برایم بوجود آمده که اینجا حالم خوب است. فاکتوری که به شدت آن را تعقیب می کنم، گاهی حتی برخی مکان های مقدس هم چنین حالی را رقم نمی زنند. به عنوان مثال مسجدی که شده خانه سالمندان و جوانان هیچ نقشی در آن ندارند و هنوز مانند دهه 40 اداره می شود. 

حاشیه تمام و اصل مطلب که نکته ی مدیریتی ای در آن وجود دارد. وقتی وارد قصابی می شویم سمت چپ، پوستری رو ی دیوار نصب هست که نشان از مدیریت برنامه ریزی درستی است که در آن هیات در حال اجراست. به تابلو نزدیک می شویم نوشته ای توجه شما را به خود جلب می کند و عبارت برنامه یک ساله هیات راهیان کربلا مانند مروارید می درخشد. برنامه یک ساله !

این واقعا فوق العاده است که مجموعه ای توانسته انقدر خود را مقید کند به اجرا. سوال داشتم و باید می پرسیدم. سوال: ابوالفضل جان این برنامه را برنامه به طور کامل اجرا شده؟ جواب: (ابوالفضل که مشغول زیر کردن مرغ ها بود ) بله. 

شاید کسی که خارج از این حلقه باشد و با کار اجرایی سر و کار نداشته باشد این اتفاق را چندان عجیب نداند ولی به قول شاعر که فرمود: سلسله موی دوست حلقه دام بلاست، هر که در این حلقه نیست فارق از این ماجراست. اما بر کسی که هفتگی با مسائل هیات بدون بودجه و امکانات و رسانه سر وکله می زند اهمیت این موضوع پوشیده نیست. 

برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت و استراتژیک یکی از نیاز های هیات های مذهبی است که البته شاید عبارت استراتژیک هنوز برای خیلی از دوستان جا افتاده نباشد و دلیلش را ندانند که در پست های بعد امیدوارم بتوانم آن را توضیح دهم.