ابتلائات ابراهیمی

وَ إِذِ ابْتَلی إِبراهیمَ ربّه بِکلماتٍ فأتمهنّ قالَ إِنّی جاعِلُک لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَمِنْ ذُرّیتی قالَ لاینالُ عَهدی الظّالِمینَ ﴿۱۲۴﴾

هنگامی که خداوند، ابراهیم(ع) را با وسایل گوناگونی آزمود [و او به خوبی از عهده آزمون برآمد]؛ خداوند به او فرمود: من تو را امام مردم قرار دادم. ابراهیم(ع) گفت: از فرزندان من] نیز [امامانی قرار بده]خداوند فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی‌رسد.

در تفسیر نمونه می خوانیم که نام ابراهیم خلیل الرحمان 69 مرتبه در 25 سوره قران آمده است و خدا به روش های و ابزارهای متختلف این پیامبر را مورد آزمایش قرا داده است. سوالی مطرح می شود و پاسخی که نیاز داریم را دریافت می کنیم. 

هدف از آزمایش چیست؟ 

" آزمایش برای آگاه شدن خداوند نیست زیرا او از پیش همه چیز را می داند، این آزمایش ها برای ظهور و بروز استعداد های نهفته و تلاش و عمل انسان هاست. اگر انسان کاری نکند استحقلق پاداش نخواهد یافت."

در ادامه پاسخ به سوال هدف از آزمایش این نکته حائز اهمیت است که ابراهیم نبی بعد از هر مرحله آزمایش و موفقیت در آن به مقامی بالاتر رسیده است. از عبدالله شدن به نبی اللهی رسیدن، رسول الله و خلیل الله شدن تا مقام امامت و رهبری. این ابتلائات و آزمایشات که هر کدام سختی های خود را دارد و برای موفق شدن در آن باید گاهی از همسر و فرزند را تنها در بیابان رها کرد و گاهی جوانت را به قربانگاه ببری، مرتبه ای تبر بر دوش بگیری و بت شکن شوی و دفعه ای با منجنیق میان آتش بت پرستان انداخته شوی. 

این پیامبر بعد از این همه امتحان، از پروردگار عالم مقام امامت را برای نسل خود درخواست می نماید که خداوند در جواب، اجابت آن را بسته به این می داند که نسل و ذریه ات اگر دچار کوچکترین گناه و ستمی شده باشند لیاقت این مقام را نخواهند داشت. 

این آیه از آیات محکمی است که پشتوانه فکری و اعتقادی شیعه می باشد که امام باید معصوم باشد و ظلم کننده در جایگاهرفیق امامت قرا نخواهد گرفت.