به خود آی

به نظر شما وقت آن نرسیده گوشی را برداشته و این بار به جای هر کس دیگری با خودمان تماس بگیریم و جویای احوال خرابمان شویم. روزهای آشتی با قران و مفاتیح است و خیلی از کسانی که در سال حتی به این کتب فکر هم نمی کنند در این ماه سعی شان بر این است نگاهی به آن بیندازند. 

شب ها در مساجد و تکیه ها برنامه مناجات با خدا دارند و ذاکرین و مادحین ابوحمزه و دعای افتتاح می خوانند و کسانی هم گوش می کنند. راستی چرا مناجات بخوانیم؟ 

شاید یکی از دلایل ساده خواندن مناجات این است که بدانیم و به آن برسیم که اصل خودمان چیست؟ برای اینکه بدانیم این بنده با اصل آن چقدر فاصله دارد  و باید اصل آن را پیدا کنیم. اهل بیت علیهم السلام در ادعیه با زبانی ساده اما دقیق اصل واقعی انسان را به تصویر می کشند و قبل از دعوت به خدا، حقیقت انسان  را به ما نمایش می دهند که همان" من عرف نفسه" می باشد. 

زبان ساده کلام بالا، جمله اول است که باید با خودمان ارتباط برقرار کنیم. تماسی بگیریم و جویای حال خود شویم. اینکه از کجا آمده ایم، کجا هستیم و به کجا می خواهیم برویم. 

آیا تا به حال دلت برای صدای خودت تنگ شده است؟ این از آن مواردی است که اشتیاق خدا به بنده را ثابت می کند. وقتی کسی دلش برای خودش تنگ می شود و دوست دارد ساعتی با خود به گفتگو بنشیند. اینجا همان جاست که خدا در دل انسان ولوله ای به پا کرده که به خود آی. باید به خود آیی. 

13 اُمین روز از ماه مبارک است و دیگر وقت آن است که پای درد و دل خودمان بنشینیم، زمانش با خودمان است، عده ای در سحر، عده ای قبل افطار، هر وقت بخواهی می شود فقط به سمت خودت حرکت کن...