تولد 6 سالگی

6 سال گذشت و ما همچنان منتظر پایان آن وعده صد روزه هستیم. وعده ای که نه در صد روز بلکه در 2920 روز هم محقق نشد. آن همه وعده درحد وعده باقی ماند و اوضاع معیشت مردم هر روز بدتر از روز قبل شد. 

مردم قبلا به سه دسته تقسیم می شدند: قشر ضعیف، متوسط، قوی.  به معنای واقعی کلمه دولت، دولت اصلاحات است چون با اصلاح دقیق،حالا مردم از نظر معیشت یا ضعیف هستند یا قوی. یعنی دولت با ایجاد شرایطی قشر متوسط را هم دچار چنان ضعفی کرد که یک پله پایین بیاید و فاصله اش را با قشر ضعیف به صفر برساند و مانند آنان شود تا این حس در قشر ضعیف القاء نشود که تنها هستند. از طرفی چنان جامعه متمولین مورد عنایت قرار گرفت (دارندگان دلار و سرمایه های زیاد) که نمی توان آنها را در اتمسفر این سرزمین پیدا کرد و حاصل شد تک قشری شدن جامعه اقتصادی. 

در بحث فرهنگ هم رشد روز افزونی داشتیم، عده ای که در دولت سید خندان مانتو های کوتاه (خیلی کوتاه) را در جامعه با زحمت فراوان جا انداختند با تحولی شگرف کار را به جایی رساندند که چادری ها در اقلیت قرار بگیرند و ملاک حجاب دیده نشدن ناف اعلام شد. یعنی اگر شلوارت تا وسط های ساق باشد و نیمی از نافت دیده نشود با حجاب و اگر قوزک پایت دیده نشود و موهایت شنیون نباشد و پیراهنت مقداری از ناف پایین تر باشد  شما قدیس حساب می شوی. 

ادامه دارد...