گاهی باید از همه چیز فاصله گرفت ...
کتابی برداشت
از جنس ترانه
خلوتی کرد و غرق در مصرعی شد که قرار است تو را به دنیای خاطراتت ببرد.
بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست
همچو عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پرزدن چلچله هاست
بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
باز می پرسمت از مساله ی دوری و عشق
و سکوت تو جواب همه ی مساله هاست
"فاضل نظری"
۱
۰
ناهید مطبوع،
۱۶ خرداد ۹۸، ۱۲:۵۸