اثر نوشتن

عده ای روز و شب نشسته اند و می نویسند و البته جنس کارشان ایجاب می کنند که ساعتها به پشتی صندلی تکیه ای شاهانه بزنند و به جایی خیره شوند. ماهیت کارشان این است که ساعت های متمادی با کاغذ و خودکار خود درگیر باشند و به ضرب و شتم سلول های خاکستری بپردازند. این افراد عجیبند در اوج سکون، مافوق صوت حرکت می کنند.

همیشه نگاه کردن به رد دود باقیمانده از جت هایی که در آسمان جولان می دهند برایم جالب بوده است. جت های جنگی با خلبانی ماهر که با دودهای رنگی خارج شده از ماتحتشان اشکال زیبایی را خلق می کنند و تماشاچیانی که از هیجان بالا و پایین می پرد. این اثر کاری است که سازنده ی خودش نمی داند چه تولید می کند. 

خداوند باری تعالی در سوره 68 قرآن کریم به قلم و آنچه می نویسد قسم یاد می کند. در تفسیر این سوره علامه طباطبایی می فرمایند: 

علامه طباطبایی رحمة‌الله‌علیه نیز در تفسیر المیزان می‌نویسد: سوگند خداوند به قلم و نوشته، سوگند به نعمت است؛ چون خداوند در کلام خویش به بیشتر آفریده‌های خود از آن جهت که رحمت و نعمتند سوگند یاد کرده است؛ مانند سوگند به آسمان ، زمین و…، بنابراین سوگند به قلم و دوات و نوشته، بزرگ‌ترین نشانه عظمت، اهمیت و ارزش دانش در منطق اسلام است.  

تاثیر نوشتن باید مانند همان حس و حالی باشد که جت ها با حرکات نمایشی برای تماشاچیان باقی می گذارند. شاید در آن حرکت لحظاتی بعد همه چیز پاک شود و اثری از آن باقی نماند اما شور و شوقی که ایجاد کرده می تواند تا مدتها در ذهن مخاطب باقی بماند. حرکت قلم همینگونه است و شاید نویسنده خود متوجه اثر کارش نباشد اما خواننده دریافت می کنند. نویسنده مانند خلبان جت است خود تحرکی ندارد اما ابزار زیبایی افرینش با هدایت او کار خودش را می کند.