موشکی هستیم و می مانیم

تاریخ نمی تواند فراموش کند که ما حتی برای دفاع مان یک موشک نداشتیم. یک موشک ساده. هواپیماهای رژیم بعث می آمدند و اندرون خودشان را روی بیمارستان ها و خانه هایی که زنان و کودکان بودند خالی می کردند و جای ما خالی به فرودگاه جهنمی شان باز می گشتند. انگار در قاموس کفار است که بچه ها را کشتن لذت بیشتری را فراهم می کند. یاد علی اصغر امام حسین افتادم. حرمله گفت: یا امیر! پدر را بزنم یا پسر را. ابن سعد ملعون گفت: پسر را بزنی پدر می میرد.... با این وصف و با دستان خالی دشمن را بیرون کردیم و اگر نبود مکر روبهان، الان خاطرات خوشی از بندر بصره داشتیم. 

روزی روزگاری قوی ترین ارتش را داشتیم به قول سلطنت طلبها و سه روزه مملکت را تقدیم غربی ها کردیم. گاهی از گوشه و کنار دلاوری هایی صورت می گرفت که آن هم در حد چند ساعت بود و بعد ...  چرا برخی ها تاریخی که خود نوشته اند را نمی خوانند. نوشته اند که پادشاه مملکت ما را تبعید کردند و این مانند خوردن روغن کرچک است. آقا یعنی چه؟ مگرمی شود پادشاه مملکتی را اخراج کنی؟ مگر آدامس است؟ اصلا این جملات برای من قابل درک نیست. زبونی تا چه حد؟! وابستگی تا کجا!؟ بعد پسرش را آوردند. او نیز کلفتی گردنش برای داخل بود و در مقابل غربی ها موش بود. 

گاهی در فضای مجازی با شنیدن جمله دوست دارم عده ای را سیاه و کبود کنم(این جمله پر تکرار منه و به شوخی خیلی این جمله رو به کار می برم) وقتی میبینم طرف عکسی رو در صفحه ااینستاگرامش گذاشته و نوشته: چی بودیم چی شدیم. آخه کالباس! آلبالو! منجق! شنبلیله! دو جلد  کتاب بخوان بعد در مورد بودن ها و شدن ها به تلاوت بپرداز. روزی روزگاری مشکل ما در کنار نداشتن مایحتاج اولیه و نیاز دنیای مدرن مانند آب و برق، ذره ای اختیار بود که نداشتیم. شاید نخوانده اند شاه مملکت برای گوش کردن رادیو تنبیه شد و گفت دیگر رادیو گوش نمی دهم. شاید یادشان نیست آرارات، بحرین را. یا هنوز به آن قسمت کتاب نرسیده اند که شاه شان را در به در کشورهای آمریکای مرکزی کردند ولی در آمریکا راه ندادند. چی بودیم را توضیح می دهم. کشوری بودیم که در دوره صفویه وقتی سفیری از اروپا می آمد بعد از رفتنش کل قصر خاک مالی می کردند به خاطر نجس دانستن کفار. چی شدیم؛ در دوره پهلوی زن و خواهر مملکت داران مان با خرده پاش های آمریکایی شبها لالا می کردند.  چی بودیم؛ دنیا تشنه علومی بود که در ایران زمین وجود داشت و آن خاندان نامبارک کار را به جایی رساندند که کرور کرور جوان برای تحصیلات به خارج بروند. علم این کشور را به قهقرا بردند، تکنولوژی را حسرت کردند، استعدادهای جوانان را له نمودندو ... 

ما در این چهل سال به بالاترین نقطه ها رسیده ایم. نقاطی که حکومت پهلوی آن را از بالاترین نقاط گرفت و به پایین ترین سطح خود را رساند. ما در دوران پهلوی از یک لحاظ رشد کردیم و آن وابستگی بود.

چهل سال گذشته و دوباره عده ای لیبرال در لباس ... می خواهند ما را به دوران فلاکت بار پهلوی باز گردانند با ادبیاتی که 30 سال پیش آوینی آن را به متذکر شده است. عده ای که غرب را کدخدا می دانند و نمی دانند عزت از آن خداست. این روزها هم که مشرف به فرنگ شده اند پشت سر هم ملاقات می گذارند. دیروز فرانسه و انگلیس و اگر خدا بخواهد و نترسند فردا با آمریکا. چه مرگشان است این واداده ها! اتمی را که گل گرفتید و رفتید حال به دنبال چه هستید؟ موشک؟ نه این اتفاق نخواهد افتاد.