آرام باش !!!

برای بدست آوردن مال آرام باش!!!

آنچه امروزه در رسانه های محلی تا بین المللی شاهد آن هستیم مخالف جمله ای است که به آن اشاره کرده ام. کلاس های انگیزشی، حرکت در مسیر رسیدن به دارایی در کمترین زمان و هزار نمونه از این موارد که انسان را تشویق می کنند به چیزی که می گویند آن را تجربه کرده اند و اتفاقی بزرگ در زندگی شان را شاهد هستند. 

در صفحات اینستاگرام افرادی را می بینم که به عنوان مدرس نسخه های مختلفی را برای کسب در آمد در کمترین زمان تجویز می کنند و این تجویز شاید دریچه ای باشد به مطلبی که در پاراگراف بعد می خواهم به آن بپردازم. 

انسان با نگاه مادی گرایانه!!!

تربیتی که امروز در حال آموزش آن به صورت گسترده چه در رسانه ملی چه در فضای سایبری هستیم تربیتی مادی با تکیه بر تفکر غربی است. تفکری که پول حرف اول و آخر را می زند. چیزی که امروز به شدت در جوامع  پیشرفته (به قول خودشان - البته تا ببینیم تعریف ما از پیشرفت چیست) معظلی شده که حتی در تامین ما یحتاج خود نیز مانده اند. 

کافیست نگاهی به تصایر منتشر شده  از فروشگاه های بزرگشان در اینترنت بیندازیم آن وقت به آن مثل قدیمی برخواهیم خورد که «اگر نخوری، میخورنت»، همان قانون جنگلی که بارها از آن شنیده ایم. کمبود ماسک، دستمال کاغذی و خوراک... مردم برای خرید به فروشگاه ها هجوم می آورند، برای  بسته ای دستمال کاغذ رینگ خونین به راه می اندازند و مشت و لگدهاست که به سمت یکدیگر پرت می نمایند. علت چیست؟ آیا غیر از این می تواند باشد که این دنیا را خاتمه ای برای خود می دانند.

شاید برای خواننده این سوال پیش بیاید که ما نیز در برهه های مختلف دچار چنین مشکلاتی بوده ایم و هستیم آیا ما نیز نگاه مادی داریم و سبک زندگی مان طوری شده است که هم نوع خود را در چنین شرایطی در نظر نگیریم؟ ما به وسیله ی رسانه ای که هوش و حواس ندارد به سمت نگاه مادی گرایانه حرکت کردیم. تنوع طلبی که دست پرورده استعمار برای زمین زدن ممالک است را در زندگی خود ساری و جاری کردیم. از تولید دست کشیدیم و مصرف گرا شدیم و این جا شروعی بوده بر انباشت سرمایه و بوجود آمدن طبقات اجتماعی در جامعه ... 

اما در همین تغییرات نرم و اساسی که در زندگی ما بوجود آمده کسانی هستند که  از جان و مال خود به راحتی می گذرند تا خدمتی کنند. چیزی که شاید در غرب وجود داشته باشد اما به هیچ عنوان نمی تواند خلا ایجاد شده در ارتباط دولت و مردم را برای کمک رسانی به محرومان پر کند. نیروهای جهادی که لباس خاص و برند خاصی ندارند و تنها رضایت خدا ارزشی است که به آن می اندیشند. کسانی که در سرما و گرما لحظه ای از خدمت به خلق دریغ نمی کنند و شواهدی بسیار سراغ داریم که جان خود را در طبق اخلاص در این راه گذاشته اند. 

این مقدمه ای بود بر جمله ابتدای پست که ما را دعوت به آرامش می کند. عده ای که روزشان یک واحد تقسیمی بیشتر ندارد که آن کسب و کار است. تمام وقت خود را برای کسب سرمایه ای می گذارند که حال معلوم نیست به دست بیاورند یانه . مولا می فرماید:لِلْمُؤْمِنِ ثَلاَثُ سَاعَات: فَسَاعَةٌ یُنَاجِی فِیهَا رَبَّهُ، وَسَاعَةٌ یَرُمُّ مَعَاشَهُ، وَسَاعَةٌ یُخَلِّی بَیْنَ نَفْسِهِ وَ بَیْنَ لَذَّتِها فِیَما یَحِلُّ وَ یَجْمُلُ. وَلَیْسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ یَکُونَ شَاخِصاً إِلاَّ فِی ثَلاَث: مَرَمَّة لِمَعَاش، أَوْ خُطْوَة فِی مَعَاد، أَوْ لَذَّة فِی غَیْرِ مُحَرَّم.
امام علیه السلام فرمود : انسان باایمان ساعات شبانه‌روز خود را به سه بخش تقسیم مى‌کند: قسمتى را صرف مناجات با پروردگارش مى‌کند و قسمت دیگرى را براى ترمیم معاش و کسب و کار زندگى قرار مى‌دهد و قسمت سوم را براى بهره‌گیرى از لذات حلال و دلپسند مى‌گذارد و سزاوار نیست که انسان عاقل حرکتش جز در سه چیز باشد: مرمت معاش، گامى در راه معاد و لذت در غیر حرام.

نگاهی که به شدت در کشور ما در حال ترویج استخلاف آن چیزی است سعادت دنیوی و اخروی رو برای مردم به همراه دارد. قران عبارت جالبی را در خود جای داده که نوشتن آن اینجا مفید خواهد بود. کسانی هستند که دعا می کنند ربنا آتنا فی الدنیا حسنه، و حرفی از آخرتی که به فرموده امیرالومنین برای آن آفریده شده ایم نمی زنند.

کلام آخر را مولا می زند: 

واعْلَمْ یَا بُنَیَّ أَنَّکَ إِنَّمَا خُلِقْتَ لِلآخِرَةِ لَا لِلدُّنْیَا - ولِلْفَنَاءِ لَا لِلْبَقَاءِ ولِلْمَوْتِ لَا لِلْحَیَاةِ - وأَنَّکَ فِی قُلْعَةٍ ودَارِ بُلْغَةٍ - وطَرِیقٍ إِلَى الآخِرَةِ - وأَنَّکَ طَرِیدُ الْمَوْتِ الَّذِی لَا یَنْجُو مِنْه هَارِبُه - ولَا یَفُوتُه طَالِبُه ولَا بُدَّ أَنَّه مُدْرِکُه فَکُنْ مِنْه عَلَى حَذَرِ أَنْ یُدْرِکَکَ وأَنْتَ عَلَى حَالٍ سَیِّئَةٍ - قَدْ کُنْتَ تُحَدِّثُ نَفْسَکَ مِنْهَا بِالتَّوْبَةِ - فَیَحُولَ بَیْنَکَ وبَیْنَ ذَلِکَ - فَإِذَا أَنْتَ قَدْ أَهْلَکْتَ نَفْسَکَ -

پسرم معلومت باد براى آخرت آفریده شده اى نه براى دنیا، و براى فنا نه براى بقا، و براى مرگ نه براى حیات، در منزلى هستى که باید از آن کوچ کنى، و جایى که از آن به جاى دیگر برسى، و خلاصه در راه آخرتى، و صید مرگى که گریزنده از آن را نجات نیست، و از دست خواهنده اش بیرون نرود، و ناگزیر او را بیابد. 

از اینکه مرگ تو را به هنگام گناه دریابد -گناهى که با خود مى گفتى از آن توبه مى کنم- بر حذر باش، مرگى که بین تو و توبه ات مانع گردد، و بدین صورت خود را به هلاکت انداخته باشى. پسرم مرگ را و موقعیتى که ناگهان در آن مى افتى، و بعد از مرگ به آن مى رسى زیاد به یاد آر، تا وقتى مرگ برسد خود را مهیّا، و دامن همت به کمر زده باشى، مباد که مرگ از راه برسد و تو را مغلوب نماید.