محرم و برجام
این روزها همه در تکاپوی برپایی خیمه روضه سید الشهدا هستند و دست روی هر کسی می گذاری می بینی فرصت ندارد و من نیز در حد نوشتن یک پست کوتاه می خواهم دینم را به بیان و همراهان عزیزم ادا کنم.
کاش برجام نیز مانند محرم ،نه در آن سطح عقیدتی و فکری بلکه ذره ای و حتی کمتر از ذره ای در مباحاث عمومی شبیه بود، لااقل در آرامش. شما حال و احوالات خود را نگاهی بیندازید. قبل از ده اول چه حالی دارید و بعد از دهه چه می شوید؟
پای این سوال ساده سال ها تجربه خوابیده است. هر بار قبل محرم انگار غمی روی دوش مان سوار می شد و یکه تازی می کرد و درست بعد از دهه انگار قلب مان پر می شد از سکینه و حال خوب.
قبل محرم پر از ناخوش احوالی بودیم، به واسطه دم خور شدن با هر اشتباه و گناهی،و همین محرم و خیمه و روضه ی ساده مانند یک همزن چنان ما را با خوبان درهم می کرد که حال خوش آن ها را پیدا می کردیم.
اما برجام چه!!! نه قبل از آن تماشایی بودیم نه حالا!!! نه وضع عمومی مان تغییری پیدا کرد نه شکل خصوصی مان. طبق وعده قرار بود همه چیز چنان تغییر کند که ما به دوران شکوفایی برگردیم( چنان رونقی بوجود بیاد) اما ما الان در دوران پارینه های سنگی حضور داریم و مجبوریم با شکار امرار معاش کنیم(یه خرده افراط کردم می دونم).
آیا این جماعت غرب زده، غرب گرا، غرب شده، غربیده، غربیلک و ... هستند؟
من با یک مثال ساده این سوال را پاسخ و به شما اثبات می کنم که کمترین چیزی که برای این بزرگوارن می توانم در نظر بگیرم غربزدگی است. ناگفته نماند دلم می خواهد با همان ادبیات نفوذی یا واداده یا تو رفته شده آن ها را خطاب کنم اما دستم به خاطر مسائلی بسته است.
چند روز پیش سالروز حمله اتمی ایالات شیطانی متحده آمریکا به هیروشما و ناکازاتی ژاپن است. حمله ای که با کشته شدن عده ای انسان بی گناه، تغییر ژنتیک و از بین رفتن امکانات و صنعت این کشور همراه شد.
آیا شما در این سال ها حتی یک بار شنیده اید که آمریکایی ها نسبت به این عمل غیر انسانی خود معذرت خواهی کنند؟ جواب شما کاملا واضح و روشن است. خیر.
از نظر آمریکایی ها کاری که در ژاپن صورت گرفت کاری لازم و طبق اصولی بود که عدم انجام آن خسارات زیادی را برای دولت و ملت آمریکا به همراه داشت.
نگاهی به عملکرد دولت محترم آقای در سال های اخیر بیندازید. عملکرد افتضاح اقتصادی، اجتماعی، صنعتی، بازرگانی و ... که نتیجه و خلاصه آن رادر سفره های خود به راحتی می توانیم به مشاهده بنشینیم. عملکردی که خط فقری که قبلا در سطح خانواده های کم بضاعت جامعه بود به خانواده های متوسط و یا حتی بالاتر رساند. (همه رو آورد توی یه سطح، خدا پدرش رو غرق کنه توی رحمت)
دولت محترم با معذرت خواهی رابطه ای ندارد و هر جا قرار باشد معذرت خواهی کند تقیه می کند(همین یه جاست که فقط تقیه میکنه). نمونه آن را در سانحه قطار سمنان شاهد بودیم که وزیر محترم نه معذرت خواهی کردو نه ابراز پشیمانی بلکه فرمودند: مردم بیمه بوده اند و از این جور خزعبلات. یا آن یکی شان که گفت خودت ماساژ بده و نمونه از این دست زیاد است که خودتان بحمدالله اهل حال هستید و جویای این موارد.
در نمونه غربی است که معذرت خواهی هنوز بعد از هفت سال خسارت ممکن نیست و گرنه وقتی تابع اسلام باشی اشتباه را می پذیری و گردنت را باریک تر از مو می دانی و آماده تنبیه. تازه این در حالی است که غریب به چهل سال شبانه روز از آسمان و زمین و دریای این مملکت محافظت کرده ای و ذره ای هم انتظار نداشته ای.
آقایان دولتی وعده دان ما پر شده، گوش ما نیاز به شنیدن معذرت خواهی از سمت شما دارد بابت خسارات، توقفات، بی تدبیری ها، معیشت نا بسامان و ...
