تخلیه کن
چند سالی است که تب کنکور با رقابت موسسات کمک آموزشی به اوج خود رسیده و هر کدام با شیوه خاص خود در جذب و همراه کردن دانش آموزان وارد میدان شده اند. تبلیغات گسترده تلویزیونی، سایت های تبلیغی و روزنامه هاو نشر پوسترها و وجود دفاتر در شهر ها و روستاها و حضور در هر جایی که فکر بنی بشر قد نمی دهد باعث شده تا خانواد ها از سال دهم و شاید قبلتر فرزندان خود را وارد بازی ای کنند که خود می دانند در آینده شان تا چه حد تاثیر گذار است .
قصدم از نوشتن این پست گیر دادن به موسسات کمک آموزشی نیست. دانش آموزان ما صبح خود را چگونه آغاز می کنند؟ درست است! قبل از شستن دست و صورت و نوش جان کردن صبحانه اول به سراغ گوشی موبایل خود می روند و با روشن کردن وای فای و یا دیتای گوشی با حجم فراوانی از نوتیفیکیشن رو به رو می شوند که اگر آن را با کارتابل وزیر کشور به مقایسه بگذاریم حتما وزیر دست تسلیم بالا می آورد.
برنامه فرزندان ما در این روزها به این صورت است که قبل و بعد هر کاری به جای گفتن بسم الله، گوشی خود را چک می کنند. چیزی در دنیای بچه های ما به عنوان «این بدرد من نمیخوره» وجود ندارد. از اینستاگرام گرفته تا تیک تاک و تلگرام در انواع مختلف و ایتا و بله و ... همه و همه را در روز بارها کنترل می کنند و این جاست که باید بگویم اگر پشت کار فرزندان ما در چک کردن فضای مجازی را مسئولین دولتی داشتند و کمی بازار را کنترل می کردند رهبر انقلاب مجبور نبودند در بیاناتشان از قیمت پوشک و گوجه حرف به میان بیاورند. و البته باز جا دارد تاریخ بنویسد که مدیرانی بس نالایق معیشت مردم را به تنگنایی دچار کردند که نمونه اش را در تاریخ ایران در زمان حمله مغول ها می توانیم بخوانیم.
حالا که گرفتار این موضوع هستیم چه کنیم؟ چطور می توانیم به فرزندان خود بگوییم که با حواس جمع درس بخوانند؟
مهدی بیگدلی به عنوان کسی که در اینستاگرام مشغول تولید محتواست راهکار جالبی را در مصرف از این فضا ارائه داده که جای بسی تامل دارد. ایشان معتقند بهتر است یک ساعت قبل و بعد از خواب از رفتن به سمت گوشی خودداری کنیم. سعی کنیم اعلانات گوشی را خاموش کنیم تا هر بار که درینگ صدا آمد مانند قورباغه به سمت گوشی نجهیم(تن حافظ توی گور لرزید). اما همه نکات خوب و مهمی این پست اینستاگرامی مهدی بیگدلی یک طرف و این نکته با وزنی چند صد برابر یک طرف که تا از حالت مصرف کننده خارج نشویم نمی توانیم برای خود کاری کنیم.
حالا من به عنوان کسی که سال ها (بوی ریا میاد!!!) در فضای وبلاگ نویسی مشغول به قلم زدن هستم تحربه ی خودم را به دوستان نوجوان و جوانم انتقال داده ام که یکی از راه های فرار کردن از اینستاگرام جهت تمرکز حواس برای درس خواندن، استفاده از تکنیک تخلیه ذهنی است. در این تکنیک شما اجازه ندارید بعد از مصرف فضای مجازی وارد محیط درسی شوید مانند کسی که غذا خورده و با شکم پر پای کتاب می نشیند و هی زور می زند که آقای مغز بفهم و مغز محترم به شدت مقاومت می کند.
تا عمل تخلیه ذهنی صورت نگیرد فهمیدن درس امکان پذیر نخواهد بود. فقط انرژی مصرف می کند و زور می زند. ده بار میخواند اما اتفاقی رقم نخواهد خورد.
راه حل بچه گانه ای( شما بخوانید مزخرف) که خیلی ها پیشنهاد می دهند این است که در عصر تکنولوژی نوجوان و جوانان برای موفقیت در کنکور باید به طور کامل از گوشی جدا شده و در این مدت سه سال نهایتا از یک گوشی نوکیا 1100 استفاده کند. که چه؟ نکند حواسش پرت شود. دانش آموز در منزل حبس. بدون هیچ گونه تحرک و فقط و فقط مانند چیز درس بخواند. سه سال از قشنگترین سالهای زندگی را باید به سبکی غیر عاقلانه و غیر منطقی در خانه باشد و هر گونه فعالیت اجتماعی را کنسل نمایند. آقا! خانم! مشاور عزیز! این موجود انسان است و انسان موجودی است اجتماعی.
بهانه شان هم جالب است که یک سال بخور نون و تره یک عمر بخور نون و کره. معتقدم نوجوان و جوان باید در این سه سال طلایی هم درس بخوانند هم تفریح کنند هم در فعالیت های اجتماعی و رسانه ای حضور داشته باشند.
به جای پاک کردن صورت مسئله باید تکنیک تخلیه را پیاده سازی کنیم. یعنی بعد از هر بار مصرف شبکه های اجتماعی دست به کاری بزنیم که اثر حضور آن را در ذهن کمرنگ نماید. به عنوان مثال بعد از صرف غذا در دستورات اسلامی آمده که نخوابیم. کمی پیاده روی کنیم. نفس عمیق بکشیم. یا در نمونه ای دیگر بعد از تمرین سنگین بدن سازی و یا یک مسابقه ورزشی سنگین به ورزشکار پیشنهاد استفاده از حمام یخ را می دهند. برای ذهن آشفته که در فضای مجازی از هزار مسابقه 15 راندی بیشتر صدمه دیده چه کنیم؟
بنویسید!!!
یکی از راهکارهای ساده که می توانیم آموزش دهیم این است که نوشتن را در برنامه مصرفی نوجوان و جوان خود قرار دهیم. بعد از هر بار مصرف مکلف به نوشتن شوند. برگه ی سفیدی را بردارند و هر چه را به ذهنشان می آید بدون در نظر گرفتن غلط املایی و ادبیات و خوب یا بد آن بنویسند. این حرکت گلاب به روی مبارکتان مانند کشیدن سیفیون است. ذهن جوان و نوجوان باید تخلیه شود. نوشتن یکی از بهترین راه های تخلیه ذهنی است.
دست به کار شوید.
اول خودتان که زندگی شیرین اینستاگرامی دارید دست به کار شوید و سعی کنید بعد از هربار حضور انقلابی در این فضا ذهن خود را تخلیه کنید. نوشتن از هر چه که به ذهن می آید. نیاز به فکر ندارد . هر چه عبور کرد و دیده شد را بنویسید. یک خواهش لطفا خودکار را از روی صفحه سفید برندارید و بدون هیچ وقفه ای بنویسید . اگر از رایانه استفاده می کنید هم لطف کنید بدون وقفه بنویسید و کیبورد را رها نکنید. هزار کلمه کف خالی سازی ذهنی است.
خیلی از نویسندگان بزرگ دنیا از همین تمرین برای شروع نوشتن صبحگاهی خود استفاده می کنند و من امروز این پست را با همین تکنیک نوشته ام. اطرافیانم از این سرعت تایپ هیجان زده و کمی گله مند بودند که چرا با این سرعت در حال نوشتن هستی. آن دیگری فکر می کرد که در حال بازی هستم و آن بزرگوار از تایپ دو دستی با این سرعت مات مانده بود.
