ما خیلی شادیم
شما را نمی دانم ولی خودم هر بار به روضه می روم آنقدر حالم خوب می شود که انگار تازه متولد شده ام. شاید این نوشتار برای عده ای عجیب و برای عده ای دروغ به نظر بیاید ولی اگر تجربه نکرده باشی نمی توانی حس و حال کسی که به جلسه روضه رفته است را درک کنی. حالا روضه داریم تا روضه. گاهی در مسجدی روضه هست و عده ای صرف اینکه جلسه گرفته باشند روضه ای هم میخوانند این جلسه هم تاثیر گذار است اما نمی تواند آن حالی را به شما بدهد که وقتی برای جلسه گذاشته اید، بی خوابی و خستگی، دویدن، کوفتگی و بالا و پریدن های قبل جلسه را تجربه کرده باشید. زمانی که انسان وارد هیئتی می شود که برای روضه خود وقت گذاشته اند و دغدغه شان برای برپایی جلسه ای با شکوه خواب از چشمانشان گرفته، حال خوشی به دست می آورد که هیچ جای دنیا مشابه آن را پیدا نخواهد کرد.
برکت رفته است
قدیم در خانه ها جلسات روضه برپا می کردند و دعب قدیمی ها، بخصوص علما بر این بود که در ایام خاصی جلسه روضه می گرفتند و خودشان با اینکه شخصیتی بزرگ بودند صرفا خدمت می کردند. جدیدا به واسطه آپارتمانی شدن منازل مردم رغبتی به پرپایی جلسات روضه در منزل خود ندارند آن هم بدلیل اینکه باید رضایت آهالی ساختمان را کسب کنند. در روایات داریم که حتی شده با اهل منزل جلسات روضه را برپا نگه دارید که این عمل از شعائر الله است و وقوع آن لازم. به خاطر دارم زمانی که منزل خودمان، ویلایی بود بارها روضه گرفتیم و کل اهل منزل بالاخص مادرمان درگیر جلسه می شدند. شاید هر کسی براحتی درک نکند تاثیرات آن جلسات را ولی من به شخصه معتقدم هر اتفاقی خیری در زندگی ام رقم خورده به برکت همان روضه ها بوده ولاغیر .
۱
۰
